Θηλυκοί βρικόλακες: Δεκαπέντε αξιοσημείωτοι χαρακτήρες της φανταστικής λογοτεχνίας

Οι βρικόλακες, αρχαία δημιουργήματα της φαντασίας των λαών, ενέπνευσαν σπουδαίους ποιητές, συγγραφείς και καλλιτέχνες σε ολόκληρη την υφήλιο. Από τη βικτωριανή εποχή ακόμη, που γράφτηκαν τα πρώτα βιβλία με ήρωες βρικόλακες, εμφανίστηκε μαζί ένας άδηλος και υπόγειος ερωτισμός που συνοδεύει αυτόν τον αστικό μύθο των γοητευτικών μα καταχθόνιων πλασμάτων. Οι βρικόλακες περιγράφονται ως δαιμονικοί νυχτοβάτες που είναι αιμοβόροι ή ψυχοφάγοι. Οι θηλυκοί εξ αυτών, έχουν ακόμα ένα πλεονέκτημα ισχυρής γητειάς και προσέλκυσης των θυμάτων τους. Είναι σχεδόν στο σύνολό τους απίστευτα σαγηνευτικές και κάτι περισσότερο από όμορφες. Τα ανίερα αυτά ερωτικά σύμβολα που κινούνται ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο ενέπνευσαν και ένα πλήθος συγγραφέων που υπηρετούν την υπερφυσική ρομαντική λογοτεχνία. Κάποιοι και κάποιες μας παρέδωσαν αριστουργήματα, άλλοι πάλι –κατά την ταπεινή μου άποψη– έκαναν απλώς φιλότιμες προσπάθειες. Γι’ αυτό, θα εστιάσουμε μόνο στις πιο ιδιαίτερες και αξιομνημόνευτες απέθαντες ηρωίδες τους.

Η Carmilla του ομώνυμου βιβλίου του Joseph Thomas Sheridan Le Fanu

Γράφτηκε απ’ τον Ιρλανδό συγγραφέα το 1871 και κυκλοφόρησε στην Αγγλία το 1872, έναν μόλις χρόνο πριν τον θάνατό του. Δηλαδή, είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια πριν τον Δράκουλα του Bram Stoker και πενήντα τρία χρόνια μετά το βαμπίρ του John William Polidori. Η «Carmilla» είναι μια γοτθική νουβέλα τρόμου που μας διηγείται την ιστορία της Laura και της φιλοξενούμενής της. Η Laura ζει μαζί με τον χήρο πατέρας της σ’ ένα μοναχικό κάστρο που περιτριγυρίζεται από το πυκνό δάσος της Στυρίας. Το ατύχημα μιας ταξιδιωτικής άμαξας γίνεται αιτία να φτάσουν στο κατώφλι τους ζητώντας βοήθεια, μια ευγενής κυρία και η νεαρή κόρη της Carmilla. Η μυστηριώδης μητέρα ζητά απ’ τον πατέρα της Laura να φιλοξενήσουν για μερικούς μήνες την κόρη της, διότι η ίδια θα πρέπει να συνεχίσει το ταξίδι της, που είναι επείγον. Και καθώς η Laura είναι μόνη και έχει ανάγκη από μια φίλη, ο πατέρας της δέχεται με χαρά. Εκείνο που προοιωνίζει την εξέλιξη της ιστορίας είναι το γεγονός πως η Laura στην παιδική της ηλικία είχε βιώσει έναν περίεργο εφιάλτη με πρωταγωνίστρια μια κοπέλα που έμοιαζε στην Carmilla. Οι δύο κοπέλες συνδέονται πολύ γρήγορα με τα δεσμά μιας ανοίκειας και παράξενης φιλίας που εμπεριέχει διακριτά στοιχεία ομοφυλοφιλικής έλξης, αλλά και μιας τυραννικής κυριαρχίας εις βάρος της Laura από την ισχυρή προσωπικότητα του πανέμορφου βαμπίρ. Το αξιοσημείωτο της νουβέλας του Sheridan Le Fanu δεν είναι μόνο η εξουσιαστική προσωπικότητα της σαγηνευτικής Carmilla. Αντιθέτως, αυτή δεν περιγράφεται επαρκώς –τουλάχιστον με τα σύγχρονα λογοτεχνικά πρότυπα. Αυτό που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει, είναι πως γράφτηκε στη διάρκεια της πιο πουριτανικής περιόδου της Αγγλίας και εναντιώθηκε στην υποκριτική σεμνοτυφία της βικτωριανής εποχής. Διότι, μέσα απ’ την υφέρπουσα ατμόσφαιρα του μεταφυσικού και λανθάνοντα ερωτισμού καθιέρωσε ένα πρότυπο αντιηρωίδας. Αυτή η τόλμη είχε βαρύ αντίτιμο: Η «Carmilla» δεν βρήκε την ευρεία αποδοχή που της άξιζε και χρειάστηκε σχεδόν μισός αιώνας για να αναγνωριστεί η λογοτεχνική της αξία.

Η Akasha του βιβλίου «The Queen of the Damned» της Anne Rice

Η Akasha είναι η βασίλισσα των καταραμένων και τη συναντάμε στο 3ο βιβλίο The Queen of the Damned της σειράς «Vampire Chronicles» που γράφτηκε το 1988, το οποίο ακολουθεί το Interview with the Vampire του 1976 (Συνέντευξη μ’ ένα βαμπίρ) και το The Vampire Lestat του 1985 (Βαμπίρ Λεστάτ). Το βιβλίο πραγματεύεται την προέλευση των βαμπίρ και ασχολείται με τη μητέρα όλων, την Akasha, που υπήρξε βασίλισσα σε μια χώρα που ονομαζόταν Kemet και που προηγείτο της εμφάνισης της Αιγύπτου. Πρόκειται για μια πανέμορφη γυναίκα με σκούρα επιδερμίδα που είναι όμως μηδενίστρια, εγωίστρια και αδίστακτη. Η Rice την περιγράφει ως ένα βαμπίρ με παντελή έλλειψη ηθικής και συμπόνιας που βασικό της κίνητρο σε όλες τις εκφάνσεις της είναι η απέλπιδα προσπάθειά της να γεμίσει το εσωτερικό της κενό. Το 2002 γυρίστηκε η ομώνυμη ταινία σε σκηνοθεσία του Michael Rymer που απογοήτευσε όμως τους οπαδούς της Rice και ανάγκασε την ίδια να δηλώσει ότι οι παραγωγοί της ταινίας έβλαψαν το έργο της. Το αξιοσημείωτο όμως, της εν λόγω ταινίας είναι η εμφάνιση της αδικοχαμένης Αμερικανίδας τραγουδίστριας Aaliyah (1979-2001) που σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα λίγο πριν την επίσημη πρεμιέρα, αλλά υπήρξε μια συγκλονιστική και ανεπανάληπτη Akasha.

Η Claudia του βιβλίου «Interview with the Vampire» της Anne Rice

Και μιας και μιλήσαμε για την τριλογία της Anne Rice θυμηθείτε τη μικρή Claudia. Εκείνο το χαριτωμένο μικρό κορίτσι που γίνεται βαμπίρ. Η Claudia, τραγική φιγούρα, μεγαλώνει πνευματικά, ωριμάζει συναισθηματικά και επιζητεί να βιώσει τον έρωτα, αλλά παραμένει εγκλωβισμένη στο σώμα ενός παιδιού. Κι αυτό την οδηγεί σ’ έναν νοσηρό εγωισμό, σε μια βαθιά απελπισία που σταδιακά μετατρέπεται σε διαστροφή και τρέλα. Η μικρή σύντροφος του Lestat και του Louis καταστρέφει ό,τι αγγίζει, μέχρι που αυτοκαταστρέφεται από τις επιλογές της.

Η Bella Swan, η Victoria, η Rosalie Hale και η Alice Cullen της τετραλογίας «Twilight» της Stephenie Meyer

Για την Bella Swan δε χρειάζονται συστάσεις, μιας και όλοι τη γνωρίζουμε είτε είμαστε αναγνώστες/στριες της Meyer, είτε όχι. Είναι το ατσούμπαλο και νόστιμο κορίτσι της διπλανής πόρτας, που είχε όμως την τύχη να πέσει πάνω σ’ ένα όμορφο βαμπίρ που την ερωτεύεται. Για τον δικό του ρομαντικό αλλά και γλυκανάλατο χαρακτήρα έχουν ειπωθεί πολλά και δεν είναι της παρούσης να τον αναλύσουμε, μιας και μιλάμε για γυναίκες βρικόλακες. Η Meyer περιγράφει τη δεκαεπτάχρονη Bella ως άχρωμη, άνευρη και αδέξια που έχει όμως πλήρη επίγνωση αυτών των αδύναμων χαρακτηριστικών της διότι είναι ψαγμένη και εσωστρεφής. Παρά όμως την ξεκάθαρα διακριτή ευφυΐα της, η Bella δεν έχει την παραμικρή αγωνία για την τύχη του κόσμου γιατί η Meyer επέλεξε να αγνοήσει τα κοινωνικά προβλήματα. Όλοι οι ήρωες, αλλά και οι περιφερειακοί χαρακτήρες ανήκουν στον ασφαλή μέσο όρο. Η ευαίσθητη και ντροπαλή ηρωίδα όμως, έτσι όπως περιγράφεται, είναι απ’ τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τους γύρω τους και η συμπόνια είναι το βασικό χαρακτηριστικό του χαρακτήρα τους. Ωστόσο η Meyer προτίμησε να μην της προσδώσει κοινωνικές ανησυχίες. Η Bella περιστρέφεται μόνο γύρω από τον μεγάλο της έρωτα για τον Edward και τα κορίτσια όλης της υφηλίου ταυτίζονται μαζί της, τη λατρεύουν και αποθεώνουν την τετραλογία μετατρέποντάς την σε εκδοτικό φαινόμενο. Εντούτοις, στο τέταρτο βιβλίο της σειράς, το Breaking Dawn, η Bella καταλήγει σ’ ένα δυναμικό και πανέμορφο βαμπίρ που αγωνίζεται να σώσει την κόρη της και να διασφαλίσει την ενότητα της οικογένειάς της. Και κάπου εκεί, κατά την ταπεινή μου άποψη, η Meyer το σώζει μιας και προτάσσει τις αξίες της μητρότητας, αλλά και της ενότητας της οικογένειας.

Η κοκκινομάλλα βρικόλακας Victoria, που κάνει ένα σύντομο πέρασμα απ’ τη σειρά, είναι μια άλλη υπόθεση. Είναι σκληρή, αιμοδιψής και τουλάχιστον αήθης, αν όχι ανήθικη. Είναι απόλυτη στα θέλω της και εγωπαθής. Ανήκει σε εκείνο το είδος των εγωιστών που περιστρέφονται γύρω απ’ τον εαυτό τους και δεν μπορούν να μπουν στη θέση του άλλου, ώστε να αντιληφθούν τα προβλήματα ή τα κίνητρά του. Την παρακολουθούμε να επιθυμεί διακαώς να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο του εραστή της James (που δεν ήταν και κανένα διαμάντι) και γι’ αυτό να χρησιμοποιεί τους πάντες. Αποτυγχάνει βέβαια παταγωδώς, και πεθαίνει χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει το παραμικρό για όσα διακυβεύτηκαν λόγω των ενεργειών της.

Ωστόσο, στον αντίποδα της γλυκιάς και καλής Bella, αλλά και της κακιάς Victoria βλέπουμε τη Rosalie και την Alice που μετατράπηκαν σε βαμπίρ μετά από μια προσωπική τραγωδία. Η Rosalie και η Alice ασπάζονται την ηθική και τις διατροφικές συνήθειες της οικογένειάς τους, αλλά ενώ η Alice είναι καλή και συμπονετική με τους ανθρώπους, η Rosalie είναι απόμακρη, αδιάφορη και κατά περίπτωση σκληρή. Το μόνο που λυγίζει τη Rosalie -στο τελευταίο βιβλίο της σειράς και στις δύο τελευταίες ταινίες- και την κάνει να ενδιαφερθεί για τα ανθρώπινα, είναι η μητρότητα.

Έμπονυ Βάργκας, η βρικόλακας της διλογίας «Νυχτερινοί ψίθυροι» και «Σκοτεινό Κάλεσμα» της Κωνσταντίνας Λαψάτη

Παρουσιάζοντας την Έμπονυ, ξεκινάω με μια δήλωση. Είναι ένας από τους πιο άρτιους και ολοκληρωμένους χαρακτήρες θηλυκού βαμπίρ στη σύγχρονη λογοτεχνία του φανταστικού. Όχι πάντα συμπαθής ώστε να ταυτιστούμε μαζί της, ωστόσο πολύ αληθοφανής. Στο οπισθόφυλλο του πρώτου βιβλίου της Λαψάτη, που κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις Ωκεανός, διαβάζουμε: «Η Έμπονυ Βάργκας είναι πουθενά και παντού. Αόρατη από τους περισσότερους, αλλά τόσο κοντά σε αυτούς. Έχει μνήμες, έχει ιστορία, έχει παρελθόν. Όπως όλοι. Είναι μια αριστοκρατική, γοητευτική φιγούρα του σκότους που ξέρει να κρύβεται καλά, καθώς η αγέρωχη σκιά της, βρίσκει πάντα τον τρόπο να σκαρφαλώνει στους τοίχους του δικού μας θνητού κόσμου». Η Έμπονυ, μια βρικόλακας ηλικίας τεσσάρων αιώνων, προσπαθεί να επιβιώσει στο μουντό και συννεφιασμένο Λονδίνο αθέατη ανάμεσα στο πλήθος των ανθρώπων, κρύβοντας έτσι την πραγματική της φύση. Στην αρχή της ιστορίας, έρχεται αντιμέτωπη με το μακρινό παρελθόν της, καθώς στο πρόσωπο του γιου ενός επιστήθιου φίλου της ξαναβρίσκει τον νεκρό αγαπημένο της σύζυγο και δημιουργό της Ζάγκρος Βάργκας. Η βρικόλακας είναι ξιπασμένη, εμμονική, γεμάτη ελαττώματα, αλλά και απρόσμενες αρετές. Η Λαψάτη έχει δουλέψει τον χαρακτήρα της με αριστοτεχνικό τρόπο χρησιμοποιώντας τη σημερινή συμπεριφορά της, αλλά και νοσταλγικά flashback και χτίζοντας έτσι μια Έμπονυ εξόχως πειστική. Πίσω από κάθε της πράξη διαβλέπουμε ένα στερεό οικοδόμημα πλούσιο σε συναισθήματα και εκλογικευμένες σκέψεις -φυσικά, όχι πάντα ηθικό- ωστόσο ξεκάθαρο. Στο πρώτο βιβλίο, ο γοτθικός τρόμος απλώνει τα πλοκάμια του υποστηριζόμενος από κομμάτια της Ασσυροβαβυλωνιακής μυθολογίας, και ο θάνατος σκεπάζει με τον σκοτεινό μανδύα του το σύγχρονο Λονδίνο που μπαίνει σε καραντίνα. Στο δεύτερο βιβλίο «Έμπονυ Βάργκας: Σκοτεινό Κάλεσμα» που κυκλοφόρησε το 2017 και η Λαψάτη το εξέδωσε μόνη της (μπορείτε να το βρείτε στη σελίδα της), η προσωπικότητα της Έμπονυ απλώνεται και ωριμάζει ακόμη περισσότερο. Η πρωταγωνίστρια είναι πλέον εσωστρεφής και σταθερή στις ηθικές της αποφάσεις, καθώς επιδιώκει να ξαναγίνει άνθρωπος. Ενώ η έκπληξη σ’ αυτό το βιβλίο περικλείεται στο λυρικό και αριστουργηματικό τελευταίο του κεφάλαιο.

H Violet Lee της Abigail Gibbs από το βιβλίο «Dinner with a vampire» της σειράς Dark Heroine

Ένα βιβλίο και μια ηρωίδα που ξεπήδησαν μέσα απ’ το Wattpad, γιατί στη διάρκεια που η νεαρότατη Abigail Gibbs το έγραφε και το ανέβαζε, είχε εκατομμύρια χτυπήματα. Το 2012 μεταφράστηκε στα ελληνικά και κυκλοφόρησε από τη μαύρη σειρά των εφηβικών βιβλίων του Πατάκη, όχι με τον τίτλο Dinner with a Vampire (Δείπνο με ένα βαμπίρ), αλλά μ’ αυτόν της σειράς, δηλαδή «Σκοτεινή Ηρωίδα» κι έκανε χιλιάδες νεαρές και μη Ελληνίδες να λατρέψουν τη Violet και να ταυτιστούν μαζί της. Διότι, η Violet, παρά το γεγονός ότι περιγράφεται ως πλούσια κόρη υπουργού, είναι ο χαρακτήρας του κοριτσιού της διπλανής πόρτας -τόσο εύκολα προσεγγίσιμη που καταλήγει απίστευτα συμπαθής είτε είναι άνθρωπος, ημι-βρικόλακας, ή βρικόλακας.

Η Elena Gilbert και η Katherine Pierce από τη σειρά «Vampire Diaries» της L.J. Smith

Η Elena είναι έξυπνη και συμπονετική, καλή φίλη, κόρη και αδερφή και πιστή στο ηθικό της οικοδόμημα. Στον αντίποδα της Elena (που στα επόμενα βιβλία όταν μετατρέπεται σε βαμπίρ χαλάει) βρίσκεται η doppelgänger (σωσίας της) Katerina Petrova, που χρησιμοποιεί το όνομα Katherine Pierce και είναι δολοπλόκα, κακιά και εγωίστρια. Η ιστορία της σειράς κινείται στο ίδιο, συνηθισμένο μοτίβο των υπερφυσικών ρομάντζων. Οι δύο γυναίκες κάνουν κύκλους γύρω από έναν κοινό παρονομαστή, τον κούκλο βρικόλακα Stefan Salvatore, μέχρι που εισβάλλει στη ζωή της Elena ο αδερφός του Stefan, ο Damon.

Η Pamela Swynford de Beaufort και η Jessica Hamby από τη σειρά βιβλίων «True Blood» της Charlaine Harris

Η Pam είναι η βρικόλακας βοηθός και παλιά ερωμένη του Eric, αλλά και συνιδιοκτήτρια του μπαρ Fangtasia. Είναι μια εγωκεντρική μηχανή επιβίωσης, μια βρικόλακας που είναι περήφανη για τη μεταμόρφωσή της. Η εμφάνισή της είναι επικίνδυνα γοητευτική και η ίδια έχει μια εσφαλμένη αίσθηση ανωτερότητας που την κάνει να εκφράζεται με νοσηρό χιούμορ και έντονη υποτίμηση απέναντι στους ανθρώπους. Είναι όμως και ειλικρινής, και δε φοβάται να δείξει την πικρία της όταν μιλά για την εποχή που ήταν άνθρωπος καθώς αναλύει τις περιορισμένες επιλογές και ελευθερίες που είχαν οι γυναίκες στο παρελθόν.

Η κοκκινομάλλα Jessica είναι ένα δεκαεπτάχρονο νέο βαμπίρ που μεταμορφώθηκε εξαιτίας ενός σφάλματος του πρωταγωνιστή βρικόλακα της σειράς, Bill. Είναι γεμάτη ελαττώματα και χωρίς ίχνος αυτοσυγκράτησης ή συμπόνιας, αλλά σταδιακά τη βλέπουμε να ενηλικιώνεται διανοητικά και να αποκτά ηθική.

Η Selene της τριλογίας «Underworld» του Greg Cox

Η Selene γεννήθηκε τον 14ο αιώνα κάπου στην Ουγγαρία και ο πατέρας της ήταν ο αρχιτέκτονας που έχτισε το οχυρό του αρχηγού των βρικολάκων Viktor. Στα υπόγεια του οχυρού ο Viktor σκόπευε να αιχμαλωτίσει τους αντιπάλους του, τους λυκανθρώπους. Γι’ αυτό, σκοτώνει όλη τη οικογένεια της Selene, ώστε να μη γνωρίζει κανείς τα σχέδιά του. Σ’ εκείνη όμως χαρίζει τη ζωή, γιατί μοιάζει με την κόρη του, που ο ίδιος ευθυνόταν για τον θάνατό της. Η Selene ζει για αιώνες μες στην πλάνη, νομίζοντας πως οι λυκάνθρωποι έχουν σκοτώσει τους δικούς της και υπηρετώντας πιστά τον Viktor. Έτσι γίνεται η καλύτερη φονική μηχανή εξόντωσης των λυκανθρώπων. Μέχρι που ανακαλύπτει ότι, ανάμεσα στους δικούς της υπάρχουν μεγαλύτεροι εχθροί.

Η Eli από το βιβλίο «Låt den rätte komma in» του John Ajvide Lindqvist

Το βιβλίο στα ελληνικά μεταφράστηκε με τον τίτλο Άσε το Κακό να Μπει, αλλά η ακριβής του μετάφραση απ’ τα σουηδικά σημαίνει: «Άσε το σωστό να μπει». Η ιστορία που μας αφηγείται ο Lindqvist και διαδραματίζεται σε μια γκρίζα βιομηχανική πόλη του Βορρά είναι σκοτεινή, δυνατή και καταθλιπτική, όπως είναι και το παιδί βρικόλακας, η Eli. Ενώ η μεταφορά της στον κινηματογράφο, και στις δύο εκδοχές, υπήρξε αξιομνημόνευτη. Στη σουηδική ταινία του 2008 «Låt den rätte komma in» σε σκηνοθεσία του Tomas Alfredson και στην αμερικάνικη του 2010 «Let Me In» σε σκηνοθεσία του Matt Reeves. Η Eli είναι χαριτωμένη, αλλά όχι λαμπερή και σαγηνευτική όπως η Claudia της Rice. Ωστόσο, είναι κι αυτή μία ηλικιωμένη διανοητικά και συναισθηματικά βρικόλακας, εγκλωβισμένη σε ένα παιδικό σώμα. Παγιδευμένη ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, στο σκοτάδι και το φως που τη διεκδικούν ισότιμα. Είναι σκληρή, αιμοσταγής και βάναυση στις μεθόδους της. Τα θύματά της υποφέρουν και πεθαίνουν μες στον πόνο και την απελπισία. Ταυτόχρονα όμως είναι καλή με τα νεαρά μοναχικά αγόρια, μιας και έλκεται απ’ αυτά. Εκείνα τα αγόρια που είναι στην ηλικία των δώδεκα, που κι εκείνη δείχνει να είναι. Τέτοια αγόρια ερωτεύεται στη μακραίωνη πορεία της ζωής της και τα χρήζει προστάτες της. Γιατί, παρόλο που είναι απέθαντη και σχεδόν άτρωτη, χρειάζεται προστασία. Μοιάζει με παιδί και πρέπει να συνοδεύεται ώστε να περνάει πάντα απαρατήρητη, ένα τέρας αθέατο ανάμεσα στους ανθρώπους. Κι εκτός απ’ τον θάνατο και τη ζωή, το καλό και το κακό, την Έλι τη διεκδικεί και η ίδια η δίμορφη, διπολική φύση της. Γιατί η Eli μοιάζει με κορίτσι, είναι όμορφη και γλυκιά σαν κορίτσι και γι’ αυτό τα μικρά μοναχικά αγόρια τη λατρεύουν μέχρι θανάτου. Ωστόσο, δεν είναι… δεν είναι τίποτα, ούτε κορίτσι, ούτε αγόρι.

Βιβλιογραφία, Πηγές:

Cox, Greg, Underworld series, Pocket Star.

Gibbs, Abigail, 2012, Σκοτεινή Ηρωίδα, Μαύρη σειρά, Πατάκης.

Harris, Charlaine, Σειρά True Blood, Φανταστικός κόσμος.

Le Fanu, Joseph Thomas Sheridan, 1986, Καρμίλα, μεταφρ. Αθανασοπούλου Ελ., εκδ. Γράμματα.

Lindqvist, John Ajvide, 2010, Άσε το κακό να μπει, Οξύ.

Meyer, Stephenie, Σειρά Λυκόφως, Πλατύπους.

Rice, Anne, 2012, Συνέντευξη με έναν βρικόλακα, Anubis.

Rice, Anne, 1997, The Queen of the Damned, Ballantine Books.

Smith, L.J., Σειρά Vampires Diaries, Ψυχογιός.

Λαψάτη, Κωνσταντίνα, 2012, Έμπονυ Βάργκας: Νυχτερινοί ψίθυροι, Ωκεανός.

Λαψάτη, Κωνσταντίνα, 2017, Έμπονυ Βάργκας: Σκοτεινό κάλεσμα, χ.ό.

Βρικόλακας, Wikipedia.

Female Vampire, Wikipedia.

Guest Post

Η Αγνή Σιούλα γεννήθηκε στην Κοζάνη και μεγάλωσε ακούγοντας δημώδη αλλά και αυτοσχέδια παραμύθια με φανταστικά όντα ή υπερφυσικά στοιχεία απ’ τη γιαγιά και τη μητέρα της. Έτσι πολύ σύντομα, προσπαθώντας να εντυπωσιάσει κυρίως τη γιαγιά της, άρχισε να σκαρώνει τις δικές της παραμυθίες κι αργότερα διεύρυνε το κοινό της με τα αδέρφια, τα ξαδέρφια και τους φίλους της. Απ’ την παιδική της ηλικία υπήρξε φανατική αναγνώστρια και μεγαλώνοντας ανακάλυψε τη φανταστική λογοτεχνία. Σύντομα άρχισε να γράφει και η ίδια και η αγάπη της για τα βιβλία την οδήγησε να σπουδάσει βιβλιοθηκονομία. Από το 1991 εργάζεται σε ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες και αναγνωρίζοντας τη δυσκολία διοίκησης μιας βιβλιοθήκης, το 2007 απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στη Διοίκηση επιχειρήσεων με εξειδίκευση στη Διοίκηση Ανθρώπινων πόρων. Το πρώτο της μυθιστόρημα είναι το «Έρχονται με την ομίχλη» που εκδόθηκε και κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Πατάκη, ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει και το δεύτερο μυθιστόρημά της με τίτλο «Μαύρα Λιβάδια».

Σήμερα κατοικεί σε ένα μικρό χωριό του νομού Σερρών με την οικογένειά της κι εργάζεται σε ακαδημαϊκή βιβλιοθήκη. Της αρέσουν τα ταξίδια, οι ταινίες και σειρές φαντασίας, συνεχίζει να λατρεύει το διάβασμα και θεωρεί ότι ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής της είναι τα μεσημεριανά τραπέζια του Σαββατοκύριακου όπου όλη η οικογένεια «φιλοσοφεί» με τις ώρες.