Stranger Things 4: Το Μακρύ Χέρι του Vecna
Μετά το μετριότατο Stranger Things 3, ομολογώ ήμουν διστακτικός να ξεκινήσω τον τέταρτο κύκλο. Το Stranger Things είχε ξεκινήσει πατώντας όλα τα σωστά κουμπιά της πραγματικής νοσταλγίας (εμπειρίες του παρελθόντος που ζήσαμε), της ψευδο-νοσταλγίας (εικόνες ενός παρελθόντος που ΔΕΝ ζήσαμε, αλλά μας έχει εντυπωθεί σαν να το ζήσαμε), του RPG Dungeons & Dragons, και φυσικά της λογοτεχνίας τρόμου του Lovecraft. Το Stranger Things ήταν ένα κόσμημα που μας χτύπησε στη μούρη σαν εξάτμιση πυρηνικού αντιδραστήρα. Ήδη όμως από τον δεύτερο κύκλο, άρχισαν να διαφαίνονται τα προβλήματα μιας σειράς που, με τους ποικίλους προγραμματισμούς του Netflix, είχε γραφτεί για «έναν κύκλο και βλέπουμε», αν και οι εσκεμμένες εκκρεμότητες άφηναν αρκετό χώρο για ανάπτυξη. Τα προβλήματα αυτά γιγαντώθηκαν στον τρίτο κύκλο, που σε μένα και πολλούς άλλους άφησε την αίσθηση ότι χάλασε το γλυκό.
Ωστόσο, στα τρία χρόνια που μεσολάβησαν από τον τρίτο στον τέταρτο κύκλο, είναι εμφανές ότι οι δημιουργοί επέστρεψαν στην αρχική συνταγή τους, την ξαναμελέτησαν, εμβάθυναν στα στοιχεία που τους χάρισαν την επιτυχία και επανήλθαν δριμύτεροι. Είναι βέβαια γεγονός ότι με τη δράση να τοποθετείται στο 1986, τα θεμελιώδη στοιχεία της φόρμουλας «το υπερφυσικό ιδωμένο μέσα από έναν παραλληλισμό με τα τέρατα του Dungeons & Dragons, σε συνδυασμό με την πραγμάτωση των ψυχροπολεμικών θεωριών συνωμοσίας», βρίσκονται στην πιο γόνιμη περίοδό τους. Για να το θέσω πιο απλά, η αφήγηση του Stranger Things 4 αντλεί από μια περίοδο ταυτόχρονης έκρηξης δημιουργικότητας και σουρεαλιστικής παράνοιας των συστατικών της (όπως, μεταξύ άλλων, τις ταινίες τρόμου του ’80 και το Satanic Panic στις ΗΠΑ, για τα οποία όμως θα μιλήσουμε σε μελλοντικό άρθρο).
Ο ηθοποιός Joseph Quinn στον ρόλο του μεταλλά DM, Eddie Munson.
Vecna Lives!
Η παραπάνω ατάκα που ξεστομίζει ο Eddie Munson, όταν το πρώτο επεισόδιο του φετινού κύκλου αγγίζει σχεδόν ακριβώς τη μία ώρα, σε συνδυασμό με το εναλλασσόμενο μοντάζ και τη μουσική υπόκρουση, ήταν η απαρχή πέντε λεπτών διαρκούς ανατριχίλας. Την ώρα που ο Lucas βάζει το νικητήριο τρίποντο στον αγώνα μπάσκετ, οι συμπαίκτες του στο Dungeons & Dragons δίνουν τη χαριστική βολή στον Vecna. Και ο Eddie Munson, ως αρχετυπικά τίμιος Dungeon Master, με το χαμόγελο στα χείλη λέει «This is why we play!» και υποκλίνεται στον παίκτη που έδωσε το τελικό χτύπημα με καθαρό 20 στο ζάρι – για την ακρίβεια, την παίκτρια, την αδελφή του Lucas, την Erica Sinclair, που πήρε τη θέση του στην τελική αναμέτρηση. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι μέσα σε όλα τα μοτίβα με τα οποία παίζει η σειρά, εδώ έχουμε και έναν διπλό συμβολισμό με το λεγόμενο «passing of the mantle» (κυριολεκτικά αυτό σημαίνει το «πέρασμα του μανδύα», τη διαδοχή), καθώς η Erica πάει στη συνάντηση και παίζει όλο το παιχνίδι φορώντας μια αμερικανική σημαία σαν μανδύα.
Σας πέταξα πολλά μαζί. Πάρτε μια ανάσα. Σημειώνω ότι δεν υπάρχει κάποιο ουσιαστικό spoiler σε όλα τα παραπάνω. Η σειρά αφιερώνει σχεδόν όλο το πρώτο επεισόδιο στο να μας ξανασυστηθεί, να μας θυμίσει ποιοι είναι οι χαρακτήρες, να μας δείξει πώς έχουν αλλάξει από την τελευταία φορά που τους είδαμε, και να ξεδιπλώσει εκ νέου τους κώδικες που την έκαναν εξαρχής τόσο αγαπητή.
Αν δεν έχετε δει τη φετινή σειρά ή και γενικότερα, από εδώ και κάτω θα έχει κάμποσα !SPOILERS! Επίσης, αν δεν έχετε προηγούμενη επαφή με το Stranger Things, υπάρχουν πολλά που δε θα καταλάβετε. Προειδοποίησης δοθείσας, πράττετε τα δέοντα.
Η φιγούρα του Vecna στο διόραμα του παιχνιδιού.
Ας έρθουμε λοιπόν στο κύριο αντικείμενο του άρθρου που είναι ο Vecna, για τον περισσότερο κόσμο «όχι αυτός – ο άλλος από το χωριό, δεν τον ξέρεις». Εξηγούμαι. Ένας από τους κεντρικούς κώδικες του Stranger Things είναι ότι το υπερφυσικό που συναντούν οι χαρακτήρες είναι λαβκραφτικής φύσεως, τόσο χονδροειδώς (πλοκάμια, σαπίλα, μαύρη γλίτσα, αλλόκοτες ανατομίες κλπ.), όσο και στις λεπτές υφές του. Ο κόσμος συχνά ξεχνάει ποια είναι η λεπτή (και αρχική) υφή του λαβκραφτικού τρόμου: η ανικανότητα του ανθρώπινου νου να συλλάβει και να αποκωδικοποιήσει την όψη και τη φύση των αλλόκοσμων πλασμάτων από άλλες διαστάσεις και το ψυχρό κενό ανάμεσα στα αστέρια. Εξαιρετικά ευφυώς, λοιπόν, σε ποιον αναθέτουν οι δημιουργοί της σειράς την αντιμετώπισή τους; Σε παιδιά, και δη παιδιά που επιδίδονται με τον ακόμη εύπλαστο νου τους στο άκρατο φαντασιακό των Roleplaying Games. Όταν λοιπόν έρχονται αντιμέτωπα με το ασύλληπτο, δεν προσπαθούν καν να το αποκωδικοποιήσουν, οδηγούμενα στην παραφροσύνη – αντίθετα, το κωδικοποιούν ως ένα πλάσμα στα μέτρα τους φρικιαστικό: τον Demogorgon στον πρώτο κύκλο, το Mind Flayer στον δεύτερο και τον τρίτο, και τον Vecna στον φετινό.
Για να προλάβω τις ενδεχόμενες ενστάσεις σας σχετικά με τον Steve Harrington, τον Jonathan, τη Nancy, τον Hopper και φυσικά την Joyce, θυμηθείτε τις πρώτες επαφές τους με το Upside Down και τα τέρατά του. Οι ενήλικες παραλίγο να παραφρονήσουν (ένα κεντρικό μοτίβο για την Joyce στον πρώτο κύκλο), και οι μεγαλύτεροι έφηβοι δυσκολεύτηκαν πολύ περισσότερο να αποδεχτούν την πραγματικότητα των όσων συνέβαιναν, πράγμα το οποίο τελικά επιτεύχθηκε στα πλαίσια του μοτίβου «child at heart». Αυτό, παρεμπίπτοντος, κωδικοποιείται εξαιρετικά στην ταινία Goonies, με τον Troy Perkins να φωνάζει «Andy! You Goonie!» στη συνομήλική του Andrea, όταν αυτή αποφασίζει να ακολουθήσει τα παιδιά στην πειρατική τους περιπέτεια.
Επανερχόμαστε λοιπόν στον Vecna, του οποίου το συγκριτικά σκιώδες και άγνωστο όνομα έχει μάθει πλέον όλη η υφήλιος, ως αυτό του κύριου ανταγωνιστή στο φετινό Stranger Things. Αυτός, όμως, ΔΕΝ είναι ο Vecna, όπως το τέρας του πρώτου κύκλου δεν ήταν ο Demogorgon. Είναι απλά η κωδικοποίηση των παιδιών για το νέο φρικιαστικό πλάσμα που λυμαίνεται το πολύπαθο Hawkins της Indiana. Αυτό που μας ενδιαφέρει, λοιπόν, είναι το υπόβαθρο πίσω από τον διάλογο:
«Vecna’s dead!»
«He was killed by Kas!»
«So it was thought my friends, so it was thought – but Vecna lives!»
Supplement III: Eldritch Wizardry. Cover Art by Deborah Larson.
Με αυτά τα λόγια, ο Eddie Munson τοποθετεί τη φιγούρα του Vecna στο διόραμα του παιχνιδιού, σε ένα στιγμιότυπο απευθείας βγαλμένο από διαφήμιση επιτραπέζιου παιχνιδιού της δεκαετίας του ’90. Ναι, σωστά διαβάσατε, διότι προκειμένου η σειρά να πλέξει την πραγματική νοσταλγία με την ψευδο-νοσταλγία (όπως έκανε πολύ επιτυχημένα εξαρχής), ορισμένα πράγματα παίζουν 5-6 χρόνια μπρος-πίσω.
Ποιος είναι όμως τέλος πάντων αυτός ο Vecna;
Στην πρώτη-πρώτη του εμφάνιση, ο Vecna ήταν… παραγέμισμα, συν ένας αναγραμματισμός. Το 1976 κυκλοφόρησε το Supplement III: Eldritch Wizardry για την πρώτη έκδοση του Dungeons & Dragons [στο υπόλοιπο του άρθρου D&D], όπου περιλαμβάνονταν νέες επιλογές για τους παίκτες, αλλά κυρίως για τους Dungeon Masters [DM(s) στο υπόλοιπο του άρθρου] που ήθελαν να εμπλουτίσουν το παιχνίδι τους ενάντια σε παίκτες που πλέον γνώριζαν τα πάντα μέσα στα αρχικά βιβλία. Μια σημαντική νέα προσθήκη ήταν η ενότητα «The Treasures», που περιλάμβανε τα «Artifacts and Relics», δηλαδή πανίσχυρα μαγικά τεχνουργήματα και ιερά κειμήλια με άγνωστες δυνάμεις, τις οποίες οι παίκτες θα καλούνταν ν’ ανακαλύψουν με μεγάλο ρίσκο. Ο Vecna αναφέρεται για πρώτη φορά στη σελίδα 41, στην περιγραφή για το Sword of Kas:
«Another item connected with the legend of the lich Vecna is the Sword of Kas, his onetime Bodyguard».
Αποτελεί ένα μικρό μυστήριο, δεδομένης και της σύνταξης της πρότασης, γιατί το Sword of Kas εμφανίζεται πριν το Eye of Vecna και το Hand of Vecna. Γενικότερα, η λίστα με τα αντικείμενα δε μοιάζει να ακολουθεί κάποια λογική ή αλφαβητική σειρά. Σε κάθε περίπτωση, στις σελίδες 43 και 44 έχουμε την περιγραφή για τα δύο τεχνουργήματα που είναι το χέρι και το μάτι του Vecna, και εκεί το κείμενο υποδεικνύει ότι μάλλον ο δημιουργός είχε γράψει τα τρία αντικείμενα για να τυπωθούν με συγκεκριμένη σειρά, η οποία δεν ακολουθήθηκε.
Ο εν λόγω δημιουργός ήταν ο Brian Blume, ένας από τους συνεργάτες του Gary Gygax στην TSR, την εταιρεία που δημιούργησε το D&D. Επίσης ο Blume έπαιξε κεντρικό ρόλο στην αρπαγή της εταιρείας από τα χέρια του Gygax, αλλά αυτό είναι μια μεταγενέστερη, μακρά και πολύπλοκη ιστορία…
Την εποχή εκείνη, ο Blume πήρε το όνομα του συγγραφέα φαντασίας (επιστημονικής και μη) Jack Vance, και από τον αναγραμματισμό έφτιαξε το όνομα Vecna. Αυτό δεν ήταν απλά ένα εσωτερικό αστείο. Οι Ιστορίες της Ετοιμοθάνατης Γης του Jack Vance ήταν εν πολλοίς αυτές που ενέπνευσαν το σύστημα μαγείας του D&D (έκτοτε γνωστό ως «Vancian magic»), και καθότι ανάμεσα στις λιγοστές πληροφορίες που δίνονταν για τον Vecna ήταν το γεγονός πως υπήρξε ένας αρχαίος, πανίσχυρος μάγος, ήταν κατά κάποιο τρόπο και ένας φόρος τιμής. Όσο για τα δύο αντικείμενα, ο Blume τα ξεσήκωσε σχεδόν αυτούσια από το έργο του Michael Moorcock, όπου ο Corum αντικαθιστά το χαμένο του μάτι με το Eye of Rhynn, και το χαμένο του χέρι με το Hand of Kwll.
Να σημειώσουμε εδώ, για τον «οδηγό τεράτων» του Stranger Things, ότι ο Demogorgon, το Mind Flayer και ο Vecna κάνουν όλοι την πρώτη τους εμφάνιση στο Supplement III: Eldritch Wizardry. Μάλιστα, στο ίδιο βιβλίο εμφανίζονται οι πρώτοι κανόνες του παιχνιδιού για psionic powers, δηλαδή για τις δυνάμεις του νου που εμφανίζουν η Eleven και τα υπόλοιπα παιδιά του εργαστηρίου (τηλεπάθεια, τηλεκίνηση, άνοιγμα και κλείσιμο υπερδιαστατικών πυλών κλπ.).
The Chronicles of Corum: The Knight of Swords #1, First Comics, 1988. Art by Mike Mignola.
Η επόμενη εμφάνιση του Vecna ήταν στο Dungeon Master’s Guide του 1979, πλέον για την πρώτη έκδοση τoυ Advanced Dungeons & Dragons (ή απλά AD&D), στην ενότητα «Treasures (Artifacts and Relics)». Εκεί ξανακάνουν την εμφάνισή τους (αυτή τη φορά αλφαβητικά, μεταξύ άλλων πανίσχυρων μαγικών θησαυρών) το Eye of Vecna, το Hand of Vecna (σ. 157-158) και το Sword of Kas (σ. 161), οπότε οι πληροφορίες πλέον δίνονται με μια χρονική σειρά. Ο Gary Gygax επέκτεινε λίγο την ιδέα του Blume, προσθέτοντας μερικά αφηγηματικά στοιχεία στο μύθο των τεχνουργημάτων – άρα και του Vecna – συμπεριλαμβανομένης της εν καιρώ προδοσίας και καταστροφής του αρχαίου μάγου από τον σωματοφύλακά του, τον Kas.
Εδώ πρέπει να επισημάνουμε δύο πράγματα. Πρώτον, καθότι η δράση του Stranger Things 4 λαμβάνει χώρα στο 1986, o Mike εύλογα αναφωνεί για τον Vecna του παιχνιδιού: «He was killed by Kas!» Πλέον το γεγονός αυτό αποτελεί κομμάτι της «λαογραφίας» του D&D. Δεύτερον, ήδη από την πρώτη του εμφάνιση, ο Vecna δεν αναφέρεται απλά ως αρχαίος μάγος, αλλά ως Lich. Μην έχοντας καμία απολύτως σχέση με τις βδέλλες (leech), η λέξη προέρχεται από τα αρχαϊκά αγγλικά και αρχικώς σημαίνει απλά «πτώμα». Μάλιστα τα αγγλικά νεκροταφεία του ύστερου μεσαίωνα είχαν το λεγόμενο Lich Gate, ή Lychgate, από όπου περνούσε η νεκρώσιμη πομπή. Ακόμα πιο πίσω στο μεσαίωνα, οπότε τα Lich Gates ήταν μεγαλύτερα σε μέγεθος, χρησίμευαν για προσωρινή τοποθέτηση της σορού, μέχρι να έρθει ο ιερέας και να ξεκινήσει τη νεκρώσιμη ακολουθία κάτω από το σκέπαστρο.
Το Lich του D&D έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο Supplement I: Greyhawk (σ. 35) του 1976 (παρόλο που το ίδιο το βιβλίο δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με το Castle Greyhawk ή τον κόσμο του Greyhawk γενικότερα) και φέρεται να «μεταμοσχεύθηκε» στο παιχνίδι από την ιστορία «The Sword of the Sorcerer» (1969) του Gardner Fox. Σε αυτή την εκδοχή του, το Lich καθιερώνεται ως ένας πανίσχυρος νεκροζώντανος μάγος, του οποίου η όψη και μόνο είναι ικανή να τρέψει σε φυγή όσους επιχειρούν να τον αντιμετωπίσουν. Σαν σημείωση, ο Gardner Fox ήταν ο δημιουργός, συνδημιουργός ή ανανεωτής πολλών από τους πιο διάσημους χαρακτήρες της DC Comics, στην οποία εργαζόταν επί 30 περίπου χρόνια (1930s - 1960s).
Παρ’ όλη όμως την ως εδώ ιστορική ομοβροντία, ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο τι προσπαθεί να πει και σε τι κλείνει το μάτι το Stranger Things 4, εισάγοντας την αφηγηματική μεταφορά του Vecna στο πρώτο επεισόδιο. Το 1989, στον Vecna προστίθενται ακόμα μερικά στοιχεία (πάλι, στα πλαίσια της περιγραφής του χεριού του ως μαγικού τεχνουργήματος), εντάσσοντάς τον προοδευτικά στη μυθολογία του Greyhawk (AD&D 2nd Edition: Dungeon Master’s Guide, σ. 91). Παρόλο που το Greyhawk ήταν σιωπηρά ο βασικός φανταστικός κόσμος όπου οι δημιουργοί του D&D τοποθετούσαν τις περιπέτειές τους (σιωπηρά για τον υπόλοιπο κόσμο, καθότι το Greyhawk είχε φτιαχτεί αρχικά για να διασκεδάζουν οι ίδιοι με τις παρέες τους και να δοκιμάζουν τους κανόνες), δεν απέκτησε «τυπική» υπόσταση παρά το 1980, με το World of Greyhawk Fantasy World Setting. Έτσι, πολλές από τις έτοιμες περιπέτειες που είχαν εκδοθεί ως τότε απέκτησαν μια συνεκτική γεωγραφία σε μια από τις ηπείρους του πλανήτη Oerth (ναι, όπως «Earth» – γενικά ο Gygax ακολουθούσε κατά κόρον την πρακτική του R. E. Howard να φτιάχνει τη φανταστική του γεωγραφία βασισμένος στην υπαρκτή / ιστορική / μυθολογική).
Lich Gate, St. Baglan's Church, Ουαλία, 13ος αιώνας.
Και επιτέλους, φτάνουμε στο 1990, οπότε εκδίδεται η περιπέτεια WGA4: Vecna Lives!, από όπου οι δημιουργοί του Stranger Things ξεκινούν την αφηγηματική (και μη) μεταφορά τους. Παρόλο που η δράση της σειράς εκτυλίσσεται στο 1986, οι δημιουργοί κλείνουν ποικιλοτρόπως το μάτι στους παλιούς παίκτες και σημερινούς ενηλίκους. Λέει ο Justin: «I know we cannot beat your sadistic campaign without [Lucas]», εννοώντας ότι δεν μπορούν να βγουν νικητές στην τελική αναμέτρηση της ιστορίας με έναν παίκτη λιγότερο. Στη σελίδα 3 του Vecna Lives! γράφει: «In short, this adventure is meant to kill characters» και λίγο πιο κάτω στη σελίδα 4: «In many ways, Vecna Lives! is like a horror movie». Νομίζω διακρίνετε εύκολα τον «διάλογο» μεταξύ της σειράς και της περιπέτειας. Το Vecna Lives! ήταν η πρώτη πραγματικά θανάσιμη περιπέτεια για χαρακτήρες υψηλού επιπέδου, που δεν είχε ως αυτοσκοπό την εξόντωσή τους (σε αντίθεση με το το προγενέστερο Tomb of Horrors που το είχε ως αποκλειστικό σκοπό του). Αντίθετα, ο στόχος ήταν η διασκέδαση μέσω της δημιουργίας ενός έντονου αισθήματος φόβου, ειδικά αν τελικά οι παίκτες κατάφερναν να επικρατήσουν – το οποίο συμβαίνει στο παιχνίδι του πρώτου επεισοδίου, και φυσικά είναι το όλο νόημα του συγκεκριμένου είδους σειράς, ταινίας, ή ακόμα παλιότερα, προφορικής ιστορίας.
Περαιτέρω, στο οπισθόφυλλο του Vecna Lives! διαβάζουμε:
«…and so, after the Rain of Colorless Fire, the One-Named-in-Whispers ascended to the Spidered Throne».
Και στις πρώτες σελίδες όπου παρουσιάζεται το υπόβαθρο της περιπέτειας:
Vecna Lives!. Cover Art by Jeff Easley
«Lord Vecna was the Whispered One, the Master of the Spider Throne, the Undying King, the Lord of the Rotted Tower».
Αυτά, σε περίπτωση που αναρωτιέστε από πού έχουν προέλθει αυτές οι φαινομενικά άσχετες αράχνες στα οράματα των θυμάτων του τηλεοπτικού Vecna (σε αντίθεση με τη μάλλον αστεία εξήγηση που δίνεται στη σειρά), καθώς και η αισθητική του «σπιτιού» του στο Upside Down. Όσο για το γεγονός ότι σε αμφότερους τους Vecna το επίμαχο χέρι είναι το αριστερό (όπως καθίσταται σαφές για τον τηλεοπτικό στο έβδομο επεισόδιο αυτού του κύκλου), αυτό δεν αποτελεί παρά τη μακραίωνη σύμβαση / δεισιδαιμονία, όπου αριστερό = κακό, και επομένως η λατινική λέξη για το «αριστερό» έγινε συνώνυμη του «κακόβουλου»: sinister.
Πέρα από το Oerth και Πέρα από τη Γη
Μετά την ήττα του στο Vecna Lives!, η ιστορία του Vecna συνεχίζεται, αρκούντως άτσαλα (στις περιπέτειες Vecna Reborn και Die Vecna, Die!), καθώς βρίσκεται φυλακισμένος σε έναν άλλο από τους κόσμους του D&D, μια διάσταση-φυλακή για μερικά από τα χειρότερα (συχνά ανθρώπινα) πλάσματα στο πολυσύμπαν: το Ravenloft. Το Ravenloft έχει επίσης μια έντονη διαλεκτική με τη λογοτεχνία και τις ταινίες τρόμου, καθότι φτιάχτηκε με αφετηρία τα βικτοριανά γοτθικά αφηγήματα και τις ταινίες της Hammer.
Το Ravenloft ξεκίνησε περιλαμβάνοντας εκδοχές του Δράκουλα, του τέρατος του Frankenstein, της Μούμιας κλπ., με μερικές προσθήκες από τους άλλους κόσμους του D&D. Η ιδέα ήταν ότι σε αυτόν τον κόσμο, πνιγμένο στις ομίχλες, βρίσκονταν εγκλωβισμένα βασίλεια από διαφορετικούς κόσμους και πολιτισμούς, μαζί με τους σκοτεινούς τους άρχοντες. Ανάμεσα στα βασίλεια αυτά, υπάρχουν δύο τα οποία δείχνουν να έχουν επηρεάσει τη συγγραφική κατεύθυνση και κυρίως την αισθητική του Stranger Things 4: τα Nightmare Lands και το Bluetspur. Τα Nightmare Lands, όπως καταδεικνύει και το όνομα, είναι ένα βασίλειο υπό την ηγεμονία μιας Αυλής από Εφιάλτες, οι οποίοι τρέφονται από τον τρόμο που βιώνουν οι κάτοικοι του υπόλοιπου Ravenloft στον ύπνο τους. Αυτό από μόνο του δεν θα έλεγε πολλά για την έμπνευση του Stranger Things 4 από το Ravenloft, αν στον ίδιο αυτόν κόσμο δεν βρισκόταν ο Vecna (όπως είπαμε πιο πάνω), και αν δεν υπήρχε επίσης το προαναφερθέν Bluetspur: ένα βασίλειο το οποίο κατοικείται αποκλειστικά από Mind Flayers, και του οποίου το περιβάλλον είναι αισθητικά ολόιδιο με το βασίλειο του Vecna στο Stranger Things. Περαιτέρω, στα έγκατα του Bluetspur βρίσκεται το God-Brain, ένα πλάσμα που λειτουργικά και εμφανισιακά πλησιάζει πολύ περισσότερο στο Mind Flayer του Stranger Things…
Αριστερά: Το βασίλειο του Vecna στο Upside Down. Δεξιά: Εξώφυλλο του Thoughts of Darkness από τον Fred Fields, το οποίο απεικονίζει ένα Mind Flayer με υπόβαθρο το βασίλειο του Bluetspur.
Ειδικά, δε, με τις εικόνες του ασύλου όπου βρίσκεται έγκλειστος ο Victor Creel (τον οποίο παίζει ο Robert Englund – ηθοποιός που για χρόνια ενσάρκωνε τον Freddy Krueger), του γοτθικού σπιτιού όπου είχε φέρει την οικογένειά του, και των αντανακλάσεών τους στο Upside Down, καθώς βλέπαμε τη σειρά αναφωνήσαμε εν χορώ: «Το Upside Down ΕΙΝΑΙ το Ravenloft!»
Και έτσι, για να σας αφήσω με κάτι που αποκαλύπτεται στα τελευταία επεισόδια του πρώτου μέρους του Stranger Things 4, ουσιαστικά ο Vecna διαπράττει όλους αυτούς τους φόνους προκειμένου να ανοίξει πύλες και να εισβάλει ο ίδιος και το Mind Flayer στο δικό μας κόσμο – κατ’ αναλογία με τον Vecna του D&D (όπως και κάθε άλλον σκοτεινό άρχοντα εγκλωβισμένο μέσα στο Ravenloft), που πασχίζει να βρει κάποιον τρόπο επιστροφής στους κόσμους των ανθρώπων.
Μάλιστα, υπήρχε ένα άλλο Lich, επίσης από τον κόσμο του Greyhawk, που μάζευε ψυχές ώστε…
Αυτό όμως ίσως είναι ιστορία για κάποια άλλη φορά.
Βιβλιογραφία
Advanced D&D: Dungeon Master’s Guide, Gary Gygax, TSR, 1979.
Advanced Dungeons & Dragons 2nd Edition: Domains of Dread, William W. Connors & Steve Miller, TSR, 1997.
Advanced Dungeons & Dragons 2nd Edition: Dungeon Master’s Guide, David “Zeb” Cook, TSR, 1989.
Advanced Dungeons & Dragons 2nd Edition: RQ2: Thoughts of Darkness, David Wise, TSR, 1992.
Advanced Dungeons & Dragons 2nd Edition: WGA4: Vecna Lives!, David “Zeb”, Cook, TSR, 1990.
Dungeons & Dragons, Supplement I: Greyhawk, Gary Gygax & Robert Kuntz, TSR Rules, 1976.
Dungeons & Dragons, Supplement III: Eldritch Wizardry, Gary Gygax & Brian Blume, TSR Rules, 1976.
Dump Stat > Deep Dive - The Lich
Grognardia > Pulp Fantasy Library: The Sword of the Sorcerer
Wikipedia
Wiktionary